“Mijn romans confronteren personages vaak met onbekende culturen en zetten hen ertoe aan zich aan te passen aan andere talen en codes. Vanuit dat perspectief is Tervuren een geweldige inspiratiebron,” zegt de Spaanse auteur Jon Echanove in dit interview met Tervuren+.
In het gesprek gaan we in op Echanove’s werk, zijn leven in Tervuren en zijn nieuwste roman El Aprendiz, uitgegeven bij Ediciones B van Penguin.
Oorspronkelijk gepubliceerd op 22 november 2024.
Beïnvloedt Tervuren jouw schrijven in het algemeen?
Niet rechtstreeks voor de verhalen die ik tot nu toe heb geschreven, maar wel onrechtstreeks. Ten eerste omdat mijn romans personages confronteren met onbekende culturen en hen laten aanpassen aan andere talen en codes. Vanuit dat oogpunt is mijn leven hier in Tervuren een grote meerwaarde.
Ten tweede zorgt de demografische diversiteit ervoor dat Tervuren een eindeloze bron van anekdotes en personages biedt, die geleidelijk in mijn verhalen doorsijpelen. Ik heb trouwens al ideeën voor een roman die zich in Tervuren afspeelt, al weet ik nog niet wanneer ik die zal schrijven.
Is het Spaans Huis jouw favoriete plek hier?
Ik hou van het Spaans Huis, maar er zijn veel andere dingen die me verliefd maken op Tervuren: de culturele diversiteit, de Warandepoort, de lokale winkels, het park, de vrijdagmarkt en vooral het aantal vrienden dat we hier hebben. Mijn favoriete plek in Tervuren is Tervuren zelf.
Waarom zit er een Vlaamse koopman in jouw nieuwste roman, El Aprendiz, die zich in Sevilla afspeelt?
In het Sevilla van de 17e eeuw leefde een zeer dynamische Vlaamse gemeenschap. Hoewel hun hoofdactiviteit de handel met Antwerpen was, slaagden ze er — via contacten of minder frisse praktijken — toch in om schepen te charteren en goederen te verschepen voor de lucratieve handel met Nieuw-Spanje. Deze wereld van rijke kooplieden — uitgesloten van de officiële vloot — was een ideale voedingsbodem voor een verhaal vol corruptie, avontuur, sluwheid en reizen.
Wanneer ben je begonnen met schrijven?
Op de lagere en middelbare school schreef ik al korte verhalen en strips. Maar in mijn vroege twintigste besefte ik dat ik romans wilde schrijven, dat ik het schrijversvak echt wilde leren, en begon ik veel tijd te investeren in het ontwikkelen van mijn schrijfvaardigheid en mijn eigen stem. Maar pas vier jaar geleden, na zes afgewerkte manuscripten, had ik het gevoel dat de kwaliteit dicht bij het niveau kwam dat ik wilde bereiken om gepubliceerd te worden.
Mijn favoriete plek in Tervuren is Tervuren.
Heb je contact met andere auteurs in Tervuren? Zou dat nuttig zijn?
Er is een kant aan schrijven die heel solitair is. De mogelijkheid om met andere auteurs te praten, vooral om ervaringen te delen over hoe moeilijk het is om gepubliceerd te worden en een breed publiek te bereiken, zou heel troostend zijn. Maar ik ken wel een paar kunstenaars met wie ik af en toe dingen uitwissel.
Schrijf je soms in een café in Tervuren of in de bibliotheek?
Ik schrijf niet vaak in cafés, maar ik gebruik ze wel om te lezen, vooral wanneer ik moet wachten tot mijn kinderen klaar zijn met hun naschoolse activiteiten. Het leuke aan een dorp zoals Tervuren is dat je in cafés gemakkelijk vrienden of kennissen tegenkomt en een fijne babbel hebt.
De bibliotheek van Tervuren is fantastisch, een echte luxe voor onze gemeenschap. Maar mijn schrijfroutine speelt zich af in mijn kantoor, met mijn naslagwerken. Voor mij is de bibliotheek vooral een rijke omgeving om mijn kinderen te begeleiden in hun groei als lezers.
De nieuwste roman van Echanove — El Aprendiz — momenteel alleen in het Spaans — is verkrijgbaar via Amazon en Punto y Coma, Stevinstraat 115, Brussel: http://www.puntoycoma.be
Andere romans — ook in het Engels — van Echanove: https://www.jonechanove.com/mis-libros/
Foto’s en artikel door auteur Dafydd ab Iago © 2024, gelicentieerd onder Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International voor Tervuren+. Like en volg Tervuren+ op Facebook of volg het nieuws-kanaal op WhatsApp.
